A jak na złość wszystko wydaję się być ważniejsze. Bo nie uprane, nie uprasowane (ja nie prasuję!), nie posprzątane. Bo przecież w bałaganie to ja niczego nie napiszę, bo pomysłów sto i pragnień sto i rzeczy równie ważnych tysiąc dwieście, a wymówek jeszcze więcej.
czy każdy tak miał przy pisaniu magisterki
czy tylko mnie przychodzi to z takim trudem?
ehh...
póki co rozgrzewam swoje szare komórki aromatyczną kawą
pałaszuję maminą babkę (choć w poście nie jem słodyczy, a wyrzucić przecież żal)
i myślę
może coś wymyślę
i wyskrobię choć jeden rozdzialik
bo wszystko co fascynujące
na pewno nie związane z dyplomem...
ciężki los.
najbardziej fascynujące są słowa przewodniczącego komisji po obronie - obroniła się pani - jest pani magistrem - a wtedy przyjdą inne nie mniej fascynujące i absorbujące rzeczy i przyjdzie czas na realizacje miliona pomysłów i układanie nowych równie ważnych planów
OdpowiedzUsuń